Fachowe szkolenia na licencję pilota

Lotnictwo pasjonowało mnie od zawsze, więc po zakończeniu wstępnej służby wojskowej, zdecydowałem się spróbować sił w zdobyciu skrzydeł pilota wojskowego. Okazało się jednak iż wymagania, stawiane pilotom myśliwców są zdecydowanie za wysokie jak na moje możliwości, więc marzenia o lataniu musiałem odłożyć na bliżej nieokreśloną przyszłość. Wróciłem do nich dopiero po dołączeniu do drużyny odtwórców historycznych, dysponującej trzema samolotami z czasów pierwszej wojny światowej.

Licencja cywilnego pilota samolotu ultralekkiego

Trzy maszyny były wykorzystywane podczas pokazów, aczkolwiek często zdarzały się sytuacje w których nawet dwie były uziemione, z powodu braku pilota licencjonowanego do ich obsługi. Zdecydowałem się więc podejść drugi raz do tematu pilotowania, choć tym razem jako pilot cywilny. Obsługa samolotów zabytkowych wymagała zwykłej licencji pilota samolotu ultralekkiego, gdyż maszyny posiadane przez drużynę klasyfikowały się właśnie w najlżejszej kategorii. Jeden z kolegów z drużyny, który był pilotem samolotu zabytkowego i najczęściej występował na pokazach lotów, pokierował mnie do fachowego ośrodka szkoleniowego, gdzie sam uczył się latać, który wystawiał licencje na samoloty ultralekkie – licencja cena nie była dość wygórowana, zwłaszcza iż nie dawała możliwości lotów komercyjnych, a jedynie umożliwiała wykorzystywanie pojazdu rekreacyjnie. Pozwalała jednak na udział w pokazach lotniczych, dlatego była jednym z najlepszych sposobów na umożliwienie sterowania zabytkową maszyną. Wymagania stawiane pilotom cywilnych maszyn były o wiele mniej restrykcyjne niż te, które musieli spełnić piloci wojskowi, aczkolwiek materiał w dalszym ciągu był bardzo ekstensywny i wyczerpująco przedstawiony. Materiał obejmował wszystkie podstawowe zagadnienia prawne, wymagane do znajomości zasad ruchu powietrznego na terenie kraju, jak również teoretyczne zapoznanie się z podstawami sterowania samolotem i nawigacji w powietrzu.

Zajęcia praktyczne były równie dobrze złożone, i przekładały się na nie tylko suchą praktykę, ale również ćwiczenia awarii w powietrzu, oraz sposoby na ich uniknięcie. Końcowy egzamin miał bardzo niewielki margines błędu, więc wyłącznie najlepiej wyszkolone osoby mogły otrzymać licencję pilota i zasiąść za sterami własnej maszyny. Na szczęście, egzamin był dość łatwy głównie przez bardzo przystępny sposób przekazywania wiedzy, jaki stosowali instruktorzy, i już po trzech miesiącach od jego ukończenia mogłem zacząć wykonywać pierwsze loty drużynowymi maszynami.